Mijn eerste dagen in Zuid-Afrika

14 februari 2017 - Grabouw, Zuid-Afrika

Ons grote avontuur begon…! Op zaterdag 11 februari vertrokken Derrek en ik om een half jaar in Kaapstad stage te lopen. Het afscheid nemen van de familie was even lastig, maar gelukkig komen papa, mama en Chloë mij binnenkort opzoeken. Om 16:45 zouden we gaan vliegen en om 16:15 zat iedereen al in het vliegtuig en waren we klaar om te vertrekken. Helaas dachten de mannen van de bagage er anders over en gingen ze (hééél) rustig inladen. Anderhalf uur later vertrokken we dan vanuit Schiphol. We vroegen ons af wat er ging gebeuren met onze aansluiting na deze vertraging. We zouden namelijk 1,5 uur overstaptijd hebben in Doha (Qatar), maar door de vertraging, was het vliegtuig halen eigenlijk al onmogelijk. Toen we aankwamen in Doha, was het vliegtuig al weg en liepen we met een groep van 10 man mee met een vrouw die nieuwe boarding tickets ging regelen. Het was op dat moment 02:45 ’s nachts (00:45 Nederlandse tijd) en de eerst volgende vlucht ging om 08:30 naar Johannesburg en vervolgens door naar Kaapstad. De hele nacht hebben we gespendeerd op de luchthaven van Doha. Het was erg groot en ook erg duur… Een thee voor 4,80..?! Na een lange nacht gingen we om 08:00 uur boarden, maar ook nu hadden we pech. Om 08:30 zou het vliegtuig vertrekken, maar weer hadden we een vertraging van 45 minuten. We wisten dat we nu dus nog 30 minuten hadden in Johannesburg om van vliegtuig naar vliegtuig te gaan. We werden in Johannesburg rustig opgehaald en naar de douane gebracht. Er stond een lange rij en we hadden aangegeven dat we onze vlucht op deze manier niet konden halen. De begeleiding van het vliegveld regelde dat we in twee groepen van vijf voorrang kregen bij de controle. De controle verliep op z’n Afrikaans: ontzettend traag. Toen we er eenmaal doorheen waren, bleek dat we onze koffers opnieuw moesten inchecken. Daar gingen we dan met z’n tienen: rennend door de luchthaven heen. We werden aangemoedigd door vele mensen die toekeken. Na het inchecken van onze koffers moesten we weer rennen naar de laatste controle van onze handbagage. De vrouwen mochten snel erdoor heen en Derrek moest zijn koffer helemaal laten controleren (nogal conservatief). Toen raakten we vervolgens de rest van de groep kwijt er werden we ook nog eens naar de verkeerde gate gestuurd. We renden daarna super snel terug en net 1 minuut voordat we aankwamen, mochten we niet meer naar binnen. Het vliegtuig stond er nog en niemand wist wat er met onze bagage was gebeurd. Na 24 uur reizen zonder slaap, baalden we allemaal als een stekker en liepen we voor de tweede keer verslagen naar de informatie balie van Qatar-Airways die ons goed hadden geholpen met het regelen van een nieuwe vlucht. De vraag was echter nog wel: zat onze bagage in het vliegtuig die voor onze neus vertrok? Om 19:30 konden we dan weer een nieuwe poging wagen om dit vliegtuig wel te halen. Je zult het geloven of niet, maar ook dit was net op het nippertje, vanwege de trage Afrikaanse mentaliteit: no hurry, relax, take it easy. Na 30 uur reizen waren we om 22:00 eindelijk in Kaapstad en werden we warm ontvangen door Karin (onze lokale begeleidster van uit de HAN). Op het vliegveld hebben we nog snel avond gegeten en om 01:30 waren we eindelijk gearriveerd in ons appartement in Grabouw waar we de komende 4,5 maand verblijven. We zijn na een snelle douche meteen gaan slapen, want de volgende dag moesten we al om 08:30 uit ons bed om de huurauto bij Kaapstad op te halen. We werden naar het autoverhuurbedrijf gebracht door Paddy, die ons ook goed begeleid en helpt met eigenlijk alles hier. Onze nieuwe auto werd een Chevrolet die op zich prima rijdt, maar vrij krap is om te delen met mijn vier andere huisgenoten en de berg niet gemakkelijk op komt. Derrek ging ons als eerste rijden naar een grote mall in Summerset. Daar gingen we met de hele groep studenten uit Grabouw lunchen en heb ik meteen een lekkere bobotie van 85 Rand (+- 3 euro) gegeten: heerlijk! Eenmaal thuis gekomen, hebben we met onze huisgenoten een lekkere salade gemaakt en gingen we daarna gezellig chillen bij andere studenten in Grabouw.

De volgende ochtend moesten Derrek en ik weer vroeg uit de veren om onze twee huisgenoten die hier al een half jaar zitten naar stage te brengen. We reden langs de townships van Grabouw en dit geeft toch wel een apart gevoel, niet echt te omschrijven. Het is gewoon raar dat wij, studenten, in een super groot, ruim en luxe appartement worden gestopt, terwijl er 100 meter verderop mensen met hele families moeten overleven in een krot van 2 bij 2 meter. ’s Middags gingen we met onze huisgenoten naar Gordon’s Bay, een super mooi strand, om daar lekker van de zon te genieten. Er stond helaas wel een enorm harde wind en we werden bijna van het strand af geblazen. Ook moesten we ons super goed insmeren, want er zit een gat in de ozonlaag boven dit gebied, maar hoe verrassend het ook klinkt: ik ben niet verbrand! Toen we helemaal waren gescrubd door het zand, gingen we met de hele groep studenten uit Grabouw biertjes drinken bij de boulevard en daarna bij zonsondergang lekker uit eten.

Tot nu toe is dit al een super ervaring en hebben we veel geluk dat onze twee huisgenoten al veel weten en vertellen over het land. Er zijn mooie en leuke dingen, maar ook indrukwekkende dingen.

Het verkeer is een voorbeeld van een leuk aspect van het land. Er staan stoptekens op de weg en de auto die als eerste stopt bij dit teken, krijgt voorrang. Ook als je een stuk over de vluchtstrook rijdt, geef je aan dat degene achter je mag inhalen. Als bedankje seint de auto met het alarmknopje.

Waar ik me ook over verbaas, is dat er zoveel honden los lopen op straat. We hadden de eerste zelfs al bijna aangereden. Ook zijn er ontzettend veel mensen die langs de weg staan om te liften, sommigen staan er zelfs al uren. Ook zijn de locals super behulpzaam en lachen vriendelijk naar je.

De verschillen hier zijn wel enorm groot. Zoals je op de foto’s ziet, is er aan de ene kant van de berg een enorme stapel wolken die er altijd hangt (daar wonen wij) en aan de andere kant is er geen wolkje te bekennen en kan de temperatuur soms wel meer dan 5 graden schelen. Ook zie je aan de ene kant van de straat een enorm gebied van krotten en daar tegenover staat een villa.

Het belangrijkste wat ik toe nu toe heb geleerd rustig aan doen en niet stressen. Ook werd er vanuit de opleiding verteld dat het er enorm gevaarlijk zou zijn. Nu blijkt dat dit een beetje overdreven is. Natuurlijk zijn we op onze hoede met belangrijke spullen of niet alleen over straat, maar je kunt heus wel even je raam in de auto open zetten gelukkig. Ook merkte ik dat ik het meteen vervelend vond dat mijn kamerdeur niet dicht kon, dat mijn kamer ontzettend licht is, de wifi niet goed werkt, maar nu besef ik me wel, dat we totaal niet mogen zeuren. Grabouw ligt in de Theewaterskloof er hier komt het meeste drinkwater vandaan voor Kaapstad. Echter is er de afgelopen tijd nauwelijks regen gevallen en moeten we dus zuinig zijn met water. Niet de kraan laten lopen als je nog je tanden poetst, max. 5 minuten douchen, over elkaars plas heen plassen zodat je niet elke keer moet doorspoelen, dit is namelijk zonde en we willen hier niet watertekort hebben. Wij als nieuwe locals zijn hier net als alle anderen mede verantwoordelijk voor.

Morgen begint onze introductie en dat duurt tot zondag. We hebben al een beetje gehoord wat we gaan doen, maar dat hoor je waarschijnlijk na zondag weer in mijn volgende blog.

Foto’s

11 Reacties

  1. Mama:
    14 februari 2017
    Mooi geschreven lieverd!
  2. Mama:
    14 februari 2017
    Mooi geschreven lieverd!
  3. Lizzy:
    14 februari 2017
    Aaarghh! Wat schrijf je goed. Heel herkenbaar allemaa (en dat met mijn stage naar de USA)
    Geniet er volop van! Maar aan de foto's te zien zit dat wel goed.
    Morgen vroeg weer naar groep 5a. Ik zal zeggen dag je nu in zuid Afrika bent. Ze vroegen er vorige week om☺
    Veel plezier!!!
    Lizzy
  4. Bas:
    15 februari 2017
    Welkom in Zuid Afrika! Zuid afrika zal je nog vaker gaan verbazen! Geniet ervan!

    Baaie dankie!
  5. Danique Wolbrink:
    15 februari 2017
    Ach, wat leuk Lizzy! Geef maar door dat ik ze best wel mis!
  6. Danique Wolbrink:
    15 februari 2017
    Ach, wat leuk Lizzy! Geef maar door dat ik ze best wel mis!
  7. Danique Wolbrink:
    15 februari 2017
    Ik ben heel benieuwd Bas!! Dankje!
  8. Fransje:
    15 februari 2017
    En nu aan het werk Al een Prachtverhaal. Ik zie het al voor me... Van die rennende jongelui met wapperende blonde haren..
    Ook Derrek prachtverhaal. Super leuk om te lezen. groet en xx
  9. Magda en Gerrit Wolbrink:
    16 februari 2017
    Lieve Danique,
    Wat een avontuur: die heenreis. Het lijkt de wet van Murphy wel,waar alles mis gaat
    wat er maar verkeerd kan gaan. Maar je verhalen over je eerste dagen in Zuid-Afrika zijn
    heel positief. Dus "gewoon"genieten, ondanks alle dingen die je tegen komt en eigenlijk
    niet zo gewoon zijn.
    Alle goeds vanuit Druten. Je oma en opa.
  10. Huub en Gerlies:
    17 februari 2017
    Lieve Danique,
    Wat een horror heenreis! Jullie zijn nu meteen ontgroend.
    Je hebt er een leuk en duidelijk verhaal van gemaakt.
    We zien nu al uit naar je volgende mail.
    Lieve groetjes van Gerlies en opa.
  11. De lentenaren:
    18 februari 2017
    mooi reis verslag van een soepel verlopen reis naar zuid Afrika
    ( ahum ) ;(
    mooie foto s !!
    de lentenaren
    GROETJES !!